Duo Ronde Venen marathon.

Plaatsjes als Baambrugge, Botshol, Abcoude, Wilnis, Mijdrecht de Hoef of  Amstelhoek zijn voor mij niet wereldvreemd als racefietstourliefhebber. Vanuit Leiderdorp fiets ik graag een rondje Breukelen, langs het riviertje de Waver met koffiestop bij restaurant de Eendracht in Abcoude een bekende pleisterplaats voor wielrenners. Vorige jaar werd ik op het spoor gezet van de (Duo) Venen Ronde Marathon. Uniek is het zeker, leuke plaatsjes, oude spoorbanen, smalle paadjes tussen de Vinkenveense plassen, over het weiland, door de koeienstal, door fraaie kleine plaatsjes als De Hoef en Amstelhoek. De basis van dit unieke evenement is in handen van door de wol geverfde marathonlopers Frans en Michel Woerden. Niets ontbreekt het de deelnemers, vrijwilligers, vriendelijk, mooie sporthal, mooie startlocatie café de Eendracht in Abcoude. Prima bewegwijzering, perfecte verkeersregelaars, overvloed aan drankposten aangemoedigd door de lokale bewoners. Ook dit jaar besloot ik deel te nemen aan de Duo en vond loopmaatje Susan van mijn loopgroep VanDrielRunners als kompaan. Het was best koud, maar het zonnetje maakte veel goed de omstandigheden waren veel beter als de omstandigheden van de eerste editie van nat sompen en glibberen.

De start.

9:55 werd het startschot gelost voor vertrek van de fietsers 4 km naar Baambrugge, de eerste wisselmogelijkheid. Ik pakte de fiets en Susan startte als loopster. We hadden afgesproken om zo rond de 4 km te wisselen. Het tempo was best stevig net onder en rond 5 min./km. De wind was gunstig, lekker in de rug. Via Wilnis en Mijdrecht ging het richting de Hoef langs het riviertje de Kromme Mijdrecht. Onderweg getrakteerd op een lekker stukje pannenkoek. Voorbij Amstelhoek, hoe vind je het uit, door een soort van sloopbedrijf, en via het weiland door de stal, de koeien onverstoord herkauwend achterlatend.

De kille wind tegen, de vermoeidheid voelbaar richting Botshol waar fietsers en hardlopers uit elkaar gingen. De fietsers moesten extra kilometers maken langs het riviertje de Waver met de wind op de kop. De hardlooproute ging tussen de plassen door, smalle paadjes leuke bruggetjes en via het weiland weer terug op het geasfalteerd pad. En hier had ik met m’n maatje afgesproken, Al zwoegend via de trap de dijk op miste ik mijn loopmaatje. Wachten, nog effe wachten, misschien iets doorgefietst als snelle fietser? Ik vervolg mijn route, achteromkijken, stops, zorgen maken. De kilometers gaan onder mijn schoenen door 40 km, 41 km, achterom kijken, gefinisht aangeroepen door de door wol geverfde looperkennisgoeroe Good Old Teun de Reede “ daar komt Leiderdorper Henk van Driel”. Ongerust terug gedribbeld en mijn inspanningshartslag daalt tot rust als ik Susan ontwaar die nog even de finish lijn passeert. En die tijd wordt gekoppeld aan de eindtijd. Al met al een goede afloop. We kunnen terugzien op een fantastisch hardloopevenement.

Op herhaling?

Ik begrijp het dilemma van de initiatiefnemers Michel en Frans Woerden. Het vergt veel tijd, netwerken en verantwoording. De loop is uniek door zijn kleinschaligheid, vriendelijke vrijwilligers en een fraai parcours over kleine paden door de natuur. Commercieel is een optie, maar verlies de kwaliteit prijsverhouding niet uit het oog. Drie weken geleden was ik aanwezig op een overvol parcours van de Amsterdam marathon. Onverschillige toeschouwers die met kinderwagen, scooter of fiets op z’n Hollands gezegd, schijt hebben aan de hardlopers. En dat is wat de  Duo Ronde Venen Marathon uniek maakt, keep it simple, keep running.

Leermomentje:

Mijn mobieltje zat in de fietstas, niet handig als je wordt gezocht, beide bereikbaar blijven, meenemen dus.