Airborne Freedom Trail.
Maanden geleden schreef ik in voor de Airborne Freedom Trail. In mijn vorige blog, lees je over mijn drijfveer. In het voetspoor van onze bevrijders leek mij heel bijzonder. Het gevoel dat je rent over plekken waar onze bevrijders met bloed zweet en tranen hebben gevochten voor onze vrijheid. Met loopmaatjes, Nathalie, Geesje en Cees werd het niet alleen een fysieke tocht, maar deelden we emotionele plekken. Ik maakte onderweg wat beelden die ik graag deel.
De start van de trail begon op sportcentrum Papendal. Startnummer ophalen, shirt en heel bijzonder een houten kruisje waarover later meer.
In een best warm zonnetje ruimschoots de tijd voor een bakkie koffie alle deelnemers in ogenschouw nemend.
Tegen de klok van 15:00 uur werd de 18 km trailgroep naar de startplaats gedirigeerd. Groepen werden ingedeeld tot maximaal 60 lopers. Voor de daadwerkelijke start werd de grroep in een legertent samengebracht. Hier waren we getuigen van een film over de landing op de hei. De daarbij te horen hartslag van de parachutist was indrukwekkend.
Al snel valt de groep uiteen en gaat het over onverharde paden met pittige klimmetjes. Bij Wolfheze moeten we gebukt een tunneltje onderdoor. Bevrijders lieten de banden van de jeep leeglopen om door het tunneltje te kunnen rijden.
De eerste stop is bij Hartenstein hier had het Britse leger een hoofdkwartier. We wandelen door een tent en bekijken een zogenaamde paraglider. Een soort van zweefvliegtuig dat werd getrokken door een motorig vliegtuig. Ver voor het gebied van de landing werd de paraglider losgekoppeld en zweefde in stilte naar een landingsplaats.
De fourgage was uitstekend geregeld. flesje bijvullen (bekers verboden), winegums, zoute koekjes, banaan en snijkoek. De volgende stop was bij een kerkje ook met oorlogshistorie. Als herdenking staken we een kaarsje aan.Over pittige paden, omhoog, omlaag, boomwortels, keitjes en mooie vergezichten loopt de route over de militaire begraafplaats. Hier plaatsen we het kruisje wat we ontvingen bij de start. We lezen op de graafstenen de jonge leeftijden van onze bevrijders.
De kilometertjes begonnen zijn tol te eisen, klimmen en dalen, goed opletten.De route loopt langs de Rijn en in de verte gloort de John Frostbrug. De brug is vernoemd naar de Engelse luitenant-kolonel John Dutton Frost. In de Tweede Wereldoorlog speelde de brug een belangrijke hoofdrol vanwege de luchtlanding en veldslag van de geallieerde troepen in september 1944, als onderdeel van Operatie Market Garden.Met z'n viertjes finishen onder de voet van de brug. De herinneringsmedaille is uniek, die een apart plekje krijgt. We kunnen terugzien op een bijzondere trail. Het idee dat je daadwerkelijk in de voetsporen trad van bevrijders gaf ,kippenvel.Impressie van fotobeelden hier.