Carriere Switch
Passie wordt eindeloze baan
Henk van Driel bij zwembad De Does in Leiderdorp.
Tekst: Tim Brouwer de Koning
Foto: Taco van der Eb.
Henk van Driel (68) leek in de wieg gelegd voor een leven met schakelaars en stekkers. De timmermanszoon schopte het tot leidinggevende bij een energiebedrijf. Maar na de zoveelste reorganisatie stond de kwieke Leiderdorper met zijn 53 jaar plotseling op straat. De nood werd een deugd toen hij ontdekte dat zijn passie, sport, hem een baan-met-inkomen kon bezorgen. Sindsdien weet hij van geen ophouden. Een portret in onze tweewekelijkse serie Carrièreswitch.
Profiel.· Naam: Henk van Driel· Woonplaats: Leiderdorp· Vorige baan: Teamleider FrontOfficeTechniek bij Nuon· Is nu: Fulltime sporttrainer en sportmasseurMisschien komt het door mijn doorzettingsvermogen. Met een mulodiploma op zak had ik onvoldoende zitvlees voor een kantoorbaan, maar het kwam toch nog goed. Uit een test bleek dat ik meer aanleg had voor techniek dan voor cijfers en getallen. Dat werd dus een avondschool elektrotechniek en later de avond-mts. Na de militaire dienst in Duitsland leek mijn bedje gespreid in het elektrotechnisch bedrijf van mijn schoonvader, maar in de praktijk werkte dat niet zo.Met mijn sollicitatie bij het gemeentelijk energiebedrijf Katwijk deed ik in wezen een stap terug. Geen bestelbus meer onder mijn kont, maar elke dag op het brommertje naar Katwijk. Daar stond ik als installatiecontroleur letterlijk met mijn poten in de klei, want ik moest in de grond het kabelnet leren kennen. Ook financieel liet ik aanvankelijk een veer, maar het was wel mijn eigen weg. Ik ging terug naar de basis. Bovendien vergoedden de warmte en collegialiteit in zo’n klein bedrijf veel. En van hard werken, wat Katwijkers graag doen, ben ik ook niet vies.Ambachtelijke sfeer.Door de liberalisering van de energiemarkt werden de bedrijven groter. Ik groeide mee en werd in Leiden teamleider bij het EWR, dat later opging in Nuon. De sfeer was er anders dan in Katwijk, ambtelijker ook. Dat gaf mij weer de kans om in Alphen aan den Rijn leiding te geven aan een Technisch Frontoffice met omgeschoolde inspecteurs. Zij konden de klanten beter informeren dan de nieuwe callcenters.Uiteindelijk namen die toch de werkzaamheden over en hield mijn baan op. Gelukkig bood het sociaal plan mij de kans om relatief onbezorgd toekomstplannen te maken. Ik meldde mij bij een klus-aan-huisdienst en stak nog meer in energie in sporttrainingen en -opleidingen. Sinds mijn diensttijd – ik was door bier en roze koeken uitgedijd tot 90 kilo – ben ik een fanatiek toerfietser en later ook hardloper. Kennelijk zit dat sportieve in mijn genen, want mijn vader Henk heeft bij gymnastiekvereniging Sparta jarenlang lesgegeven. Hij deed dat naast zijn baan als gemeenteopzichter, ik kon door omstandigheden van mijn hobby mijn beroep maken.Toen ik mijn trainers- en sportmasseursdiploma’s had, moest ik wel doorpakken. De mooie Nuon-regeling bleek toch wat schraler. Ik heb Van Driel Sports opgericht en van alles aangepakt, van hardlooptrainingen tot een hart-trimgroep en van Nordic walking en wandelen tot sportmassage. Mijn echtgenote Wilma verzorgt de administratie. Er bestaat in de samenleving een grote behoefte aan verantwoord bewegen. Mijn aanpak is erop gericht om mensen ongeacht hun sportieve niveau een training op maat aan te bieden, gecombineerd met de gezelligheid van een groep gelijkgestemden.Ledenstop.Dat werkt. Zelfs nu ik de pensioengerechtigde leeftijd heb bereikt, neemt de belangstelling alleen maar toe. Bij mijn hardloopgroep VanDrielRunners heb ik een ledenstop ingesteld. Mensen zonder enige ervaring moet ik – met bloedend hart, want ik kan slecht nee zeggen – naar een beginnerscursus elders verwijzen. Anders kunnen zij geen gelijke tred houden met de rest van de trainingsgroep.Wel valt mij op dat de huidige generatie sporters alles in elkaar wil persen: naast een druk sociaal leven en een spannende baan ook nog even een marathon hier lopen of een triatlon daar doen. In mijn tijd kwam dat niet in me op. Feitelijk kan het ook niet. Zeker duursporters hebben veel tijd nodig om te ontdekken hoe zij in elkaar zitten en wie zij zijn.Ik denk dat inmiddels te weten, al moet ik blijven oppassen dat ik me niet vergaloppeer. De verleiding om te veel te sporten ligt altijd op de loer. Ook lukt het me nauwelijks om de weekends vrij te houden, want er is altijd wel een evenement waar ik bij moet zijn.Toch ben ik blij dat ik op mijn 68ste nog zo vaak kan sporten. Mijn vader, toch een voorbeeld, heeft dat geluk niet mogen smaken. Hij werd in Noordwijk op zijn fiets aangereden door iemand met drank op en heeft daarna nog vijf jaar als een kasplantje geleefd. Henk senior, de man die techniek en beweging zijn leven lang had gecombineerd. Sinds ik hem heb overleefd, sta ik daar bijna dagelijks bij stil. Het is alsof ik zijn levenswerk voorzet.